aberaf: aberu
[bf. o’r e. aber]
bg.a.
(Peri) llifo (allan), hefyd yn ffig.:
to (cause to) flow (out), also fig.
1604-7 TW (Pen 228), aberû d.g. Fluo.
1793 P, Aberu … To disembogue, or run out.
1856 Islwyn: Gw 113, O, paham / Y ceisiai dyn ynysu ar y dwfn / Adgofion ei drueni, ac aberu / Ei enaid dan eu creig unigaidd hwynt.