dyfynnaf: dyfynnu, dyfyn2
[dy-1+mynn(u)]
ba.
a Gwysio, gorchymyn i ymddangos neu ddod gerbron, galw i lys barn (fel tyst neu ddiffynnydd, &c.), hawlio presenoldeb:
to summon, cite, order or give notice to appear, call to a court of law (as witness or defendant), demand the presence of, serve with a subpœna.
13g. LlDW 9-10-11, yna y mae yau[n] yr argluyd dyuynnu yr effeyryat atau.
14g. T 3115-16.
14g. WM 3012-14, hitheu riannon adyuynnwys attei athrawon adoethon.
id. 4633, dyuyn a oed o of yn iwerdon yno.
14g. YCM 49, par dyfynnu dy gyuoeth yghyt.
14-15g. IGE 268, Pob plaid dyfynnir, pob blin, / Geir ei fron, gorau frenin.
c. 1400 R 114327-8, Amdyuynno duw ymdyvynnu nef.
c. 1400 RB ii. 346, A chyt ae lu ef y dyfynnawd attaw … hynn o dywyssogyon kymry.
c. 1400 SDR 43.
15g. Pen 43 19.
15g. B v. 102, canu cloch i dyuynnu y brodyr ir cabidyldy.
c. 1525 TA 742.
1547 WS, Dyfyn ir gyfraith eglwys Cyte.
1588 2 Sam xx. 4, dyfyn i mi wŷr Iuda.
1629 R. Llwyd: P 48.
1632 D d.g. appareo, cito, euoco.
1661 E. Lewis: Drex 327, Pan ddyfynnir ni i ymddangos ger bron brawdle barnwr.
1731 E. Samuel: AE 96.
b Codi (ailadrodd neu atgynhyrchu) rhyw ddarn-ymadrodd, brawddeg, neu bennill (a sgrifennwyd neu a lefarwyd gan arall):
to cite, quote, reproduce extract.
1793 Cylchg 26, Yr ydych chwi yn dyfynnu (quoto) ysgrythur.
c Sennu, difrïo:
to revile.
1567 TN 247a, nyni a gawn senneu [:- ddyfynnir, ddystreulir].
Amr.:
defynnu.
1728 T. Baddy: DDG 161.
1793 Cylchg 177.
difynnu.
1850.